Γράμματα σε ένα νέο ποιητή - R.M. Rilke

"Αποφύγετε λοιπόν τα μεγάλα θέματα και πιάστε αυτά που σας προσφέρει η καθημερινότητά σας. Πείτε για τις λύπες και τις επιθυμίες σας, τις φευγαλέες ιδέες σας και την πίστη σας στην ομορφιά, όποια κι αν είναι αυτή - πείτε για όλα αυτά με ειλικρίνεια, γαλήνη και ταπεινότητα και, για να εκφραστείτε, μεταχειριστείτε τα πράγματα που σας περιβάλλουν, τις εικόνες των ονείρων σας και τις αναμνήσεις σας. Αν η ζωή σας σάς φαίνεται φτωχή, μην την κατηγορείτε. Κατηγορήστε τον ίδιο σας τον εαυτό, πείτε ότι δεν είστε αρκετά ποιητής για να φέρετε στη μνήμη σας τα πλούτη της. Διότι για το δημιουργό δεν υπάρχει φτώχεια, ούτε άγονοι και αδιάφοροι τόποι. Ακόμα κι αν ήσασταν στη φυλακή, και οι τοίχοι της δεν άφηναν να φτάσει στ' αφτιά σας κανένας ήχος από τον έξω κόσμο, δε θα σας απέμενε η ανάμνηση της παιδικής σας ηλικίας, αυτός ο ανεκτίμητος, βασιλικός θησαυρός των αναμνήσεων; Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να στραφείτε."

Rainer Maria Rilke

Βιβλίο: "Έμπνευση και δημιουργία"

"ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ
Κανόνες για αρχάριους συγγραφείς
Κάθε νεογέννητο μωρό πρέπει να το πλένουμε προσεκτικά και, αφού ηρεμήσει από τις πρώτες του εντυπώσεις, πρέπει να το μαστιγώνουμε ανελέητα, λέγοντας; "Μη γράφεις! Μη γράφεις! Μη γίνεις συγγραφέας!". Αν, παρά την τόσο αυστηρή τιμωρία, το μωρό εκδηλώσει πάλι την τάση για γραφή, πρέπει να δοκιμάσουμε να το πείσουμε με χάδια. Αν δεν βοηθήσουν ούτε τα χάδια, ξεγράψτε το - γράψτε "χαμένο". Η φαγούρα για γράψιμο είναι αθεράπευτη."
* Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε χωρίς υπογραφή, το 1885, στο περιοδικό Μπουντίλνικ (Ξυπνητήρι) στο εορταστικό τεύχος για την επέτειο των 20 χρόνων κυκλοφορίας του περιοδικού.

Τα παραπάνω αντέγραψα από το βιβλίο "Έμπνευση και δημιουργία" από τις εκδόσεις Printa (ISBN: 960-7408-95-0), το οποίο περιέχει κείμενα των Τσβάιχ, Βαλερύ, Προυστ, Γουλφ, Σούπερβιέλλ, Σαντ, Μωπασσάν, Τζέημς, Μπυφφόν, Σέλιν, Χεσσέ, Μπόρχες, Κονράντ, Στήβενσον, Μπωντλαίρ, Τσέχωφ, που αναφέρονται στις δυσκολίες των συγγραφέων και ποιητών πριν και μετά τη συγγραφή των έργων τους. Το προτείνω σε όσους αγαπούν τα βιβλία γενικότερα, όχι μόνο σε νέους ποιητές και συγγραφείς, και θα το βρείτε στη δημοτική βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης.

Βιβλίο: Ιώβ, η ζωή και τα πάθη του

ΙΩΒ
η ζωή και τα πάθη του
Βασ. Μουστάκη (διδ. Θεολογίας)
"Αποστολική Διακονία"
ISBN 960-315-032-0

Ένα βιβλίο, που διάβασα πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, χρειάστηκα σήμερα να ξαναπιάσω και να διαβάσω κάποιες σελίδες του. Είναι εντυπωσιακό πόσο διαχρονικές είναι οι αξίες που διδάσκει, πολύτιμο εφόδιο στην ψυχική και πνευματική μας πρόοδο. Αυτό το βιβλίο θα μπορούσατε ίσως να κάνετε δώρο στους φίλους και συγγενείς σας με την ευκαιρία των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αντί για κάποιο άλλο δώρο που θα πεταχτεί σε μια άκρη μετά την περίοδο των γιορτών...
Παραθέτω ένα κομμάτι από το κείμενο που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο:
"Η πιο υψηλή ποίηση της Παλαιάς Διαθήκης, αν εξαιρέσει ίσως κανείς ορισμένα τμήματα του Ψαλτηρίου, του Άσματος και των Προφητών, βρίσκεται στο βιβλίο του Ιώβ. Αλλά και το θέμα του βιβλίου αυτού είναι εξαιρετικά μεγάλο και βαθύ: ένας άνθρωπος που δεν ανήκει στο περιούσιο έθνος, τον Ισραήλ, δέχεται τις φοβερές θλίψεις που επιτρέπει ο Θεός να έλθουν εναντίον του, χωρίς να χάσει την υπομονή του. Και αναδείχνεται έτσι πρότυπο της καρτερίας και της αφοσιώσεως στο θείο θέλημα. Είναι ο πολύαθλος Ιώβ, ένας δίκαιος από τον θύραθεν κόσμο, στολίδι λαμπρό της θείας Αποκαλύψεως, δίδαγμα για τους πιστούς όλων των αιώνων, πριν και μετά Χριστόν."
Εύχομαι καλή ανάγνωση σε όσους το αποκτήσουν και καλές γιορτές με αγάπη και υπομονή στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας σε όλους!!!

Τι λές; Αλλάζουμε τον κόσμο;

Σε πολλά μέρη της γης αυτές τις μέρες διαδηλώνουν και συγκεντρώνονται σε ομάδες που δραστηριοποιούνται σε πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά και ενημέρωση σχετικά με την ορατή πλέον ανάγκη να σταματήσει η μόλυνση του πλανήτη στα επίπεδα που την έχουν φτάσει η εκβιομηχάνιση και η κατασπατάληση των ενεργειακών πόρων.
Δεν είναι τυχαίο που ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους μετά από ένα καλοκαίρι που έπληξε με καταστροφικές πυρκαγιές τον πλανήτη σε σημείο που ήταν ορατές από τους δορυφόρους. Λιγότερα δάση ίσον μεγαλύτερες πλημμύρες, κι αυτό το νιώθουν στο πετσί τους το χειμώνα οι κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών που βλέπουν όχι μόνο τις περιουσίες τους να θάβονται στις λάσπες, αλλά και να παρασύρονται οι ίδιοι και να κινδυνεύουν από τα ορμητικά νερά των χειμάρρων.
Αν και αυτά θα μπορούσε να πει κάποιος ίσως να συμβαίνουν στις υποανάπτυκτες χώρες ή σε περιοχές που δεν υπάρχει συγκεντρωμένος ο πληθυσμός της γης, δυστυχώς στις πόλεις οι συνθήκες είναι χειρότερες, καθώς οι κάτοικοι των πόλεων ζουν σε συνθήκες ανθυγιεινές λόγω του καυσαερίου που προκαλεί καθημερινούς πονοκεφάλους, ζάλη, κόπωση και ναυτία σε σχεδόν όλο τον πληθυσμό που κατοικεί και εργάζεται μέσα σ' αυτές.
Χαρακτηριστική (αν και όχι αναμενόμενη για την Ελλάδα που είναι μία χώρα με αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο) είναι η φράση νέων μητέρων που αναρωτιούνται "σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας;¨ αντιλαμβανόμενες τα προβλήματα που δημιουργούνται από την εισπνοή τοξικών ή βλαβερών ουσιών από τους οργανισμούς που δεν έχουν ολοκληρώσει την ανάπτυξή τους και συνεπώς την άμυνά τους.
Φέρουμε βαρύ το φορτίο της ευθύνης λοιπόν για τις επόμενες γενιές, όχι μόνο για τη δική μας. Ισως κι αυτός να είναι ένας πρόσθετος λόγος να δραστηριοποιηθούμε προτού γίνει η κατάσταση στη χώρα μας, αλλά και αλλού, όχι μη αναστρέψιμη, αλλά σίγουρα μη λειτουργική και αργότερα επικίνδυνη...